Zaslužni sportista Jugoslavije

Rođen 22. januara 1925. godine u Subotici, preminuo 1975. godine u Beogradu. Stonim tenisom počeo se baviti u predratnim godinama, da bi u slobodnoj Subotici, u dresu STK Spartak i državne reprezentacije, ostvario rezultate koji ga svrstavaju u red najvećih svetskih stonoteniskih majstora. U svojoj dugoj sportskoj karijeri osvojio je preko 2.000 trofeja, po čemu je sigurno najviše zadužio Suboticu i našu zemlju. Nakon završetka igračke karijere, bio je savezni trener naše i zapadnonemačke reprezentacije. Bio je član SKJ. Prvi je predsednik omladine Subotice posle rata. Dobitnik je Oktobarske nagrade Subotice i nosilac je Ordena bratstva i jedinstva sa srebrnim vencem.

Ime Vilima Harangozoa nalazi se na vrhu najpoznatijih jugoslovenskih sportista. I vrh majstora u stonom tenisu, u svetskim razmerama, nezamisliv je bez nenadmašnog Kičija. Vilim Harangozo je to zaslužio ne samo po onome što je dao stonom tenisu, svom klubu, državnoj reprezentaciji i svetskom stono-teniskom sportu, nego i po svim drugim osobinama koje je nosio u sebi i koje su iz njega zračile i plenile okolinu. Bio je u pravom smoslu te reči, putujući sportski ambasador Jugoslavije, naročito u godinama posle rata kada su sportisti Jugoslavije požrtvovano i nesebično doprinosili stvaranju njenog ugleda u svetu.

U impozantnom broju osvojenih trofeja, posebno svetle oni koji govore o tome da je osam puta bio najbolji stonoteniser Jugoslavije i da je po trofejima apsolutni rekorder među igračima u domaćoj konkurenciji, jer je u raznim igračkim kombinacijama  čak 29  puta  stao  na  pobedničko postolje.
Bio je rado viđen gost i na međunarodnoj sceni. U toku svoje 24-godišnje karijere nastupao je u 43 zemlje, takoreći na svim kontinentima: bio je internacionalni prvak Austrije, Jugoslavije, Francuske, Čilea, Švajcarske, SR Nemačke, Belgije i SSSR-a. U svoje vreme pobedio je skoro sve najveće zvezde stonoteniskog sporta. Najveći uspeh ostvario je 1954. godine na Svetskom prvenstvu u Londonu, kada je u dublu sa žarkom Dolinarom, takođe velikanom našeg sporta, stao na pobedničko postolje. Pored uspeha u Londonu, još je u tri maha osvajao medalje na svetskim šamponatima.
Po završetku blistave karijere, Vilim Harangozo je nastavio da se druži sa reketom i belom celuloidnom loptom: kao savezni kapiten i trener veoma uspešno je prenosio svoje bogato iskustvo na mladu generaciju igrača u jugoslovenskoj i reprezentaciji SR Nemačke.