I pored toga što je Subotica dugo godina, s pravom, nazivana gradom sportova, fizičkom kulturom i sportom danas se bavi relativno mali broj građana i omladine, a jedan od bitnih uzroka je nedostatak objekata i drugih prostora za sportske aktivnosti.
Na teritoriji naše opštine, recimo, 112 registrovanih sportskih klubova, 14 društava za sportsku rekreaciju i fizičko vaspitanje Partizan, 33 školska sportska društva i jedno studentsko, kao i niz drugih sportskih organizacija, koriste samo - 33 sportska objekta.
Od oslobođenja do danas izgrađeni su: veštačko klizalište, sportski centri u Bajmoku i na Paliću, sportska hala, bazen, a na većem broju objekata izvršene su adaptacije i proširenja, dok je na Gradskom stadionu izvršena rekonstrukcija. Tokom priprema za III SOŠOV, 1978. godine, izgrađeno je 10 otvorenih asfaltnih univerzalnih sportskih površina u osnovnim školama (odbojka, rukomet i košarka).
Jasno je da ovaj broj sportskih objekata ne može da zadovolji potrebe i želje oko 4.000 registrovanih takmičara, zatim oko 25.000 dece, omladine i građana, koji ih koriste kroz rad školskih sportskih društava, radničko-sportske i seoske igre i na druge načine.

Nedovojjno fiskulturnih sala

Naročito zabrinjava podatak da samo jedna trećina učenika osnovnih i srednjih škola u Subotici ima sve uslove za kontinuirano fizičko vaspitanje. Osnovni problem je u malom broju sportskih sala, pa se i obavezan program fizičkog vaspitanja i obrazovanja ne može realizovati u celosti, što utiče da znatan broj učenika ne uspeva da savlada motorička znanja propisana školskim programima rada. To se, posebno, odnosi na gimnastiku, atletiku i plivanje, dakle na bazične sportove u izgradnji zdrave ličnosti.
Sportske sale nemaju osnovne škole u Hajdukovu, Đurđinu, kao i škole Ivo Lola Ribar, Đuro Salaj, Ivan Milutinović i Sonja Marinković. Od srednjih škola to su Lazar Nešić, Mašinsko-elektrotehnički školski centar i Medicinska škola.
Stanje sa višim školama i fakultetima što se tiče sportskih objekata je još nepovoljnije: osim Pedagoške akademije koja ima salu, studenti Ekonomskog i Građevinskog fakulteta, Više građevinske i Više tehničke škole nastavu fizičkog obrazovanja izvode u zakupljenim prostorijama. i na terenima pri osnovnim i srednjim školama. Nedostatak sportskih prostora sigumo je jedan od osnovnih razloga što se oko 4.000 studenata nije dosad uspešnije organizovalo u studentska sportska drštva.
Obavezu da stvore materijalne uslove za bavljenje fizičkom kulturom ispunile su samo neke radne organizacije, ali i kod njih postoji tendencija zatvaranja i već izgrađenih sportskih objekata za šire potrebe zaposlenih i građane. Sportske objekte imaju radne organizacije: Pionir, Integral, Sever, Zorka, Bratstvo, Solid, Subotičanka, Suboticatrans i Aurometal. Dosadašnja iskustva ukazuju da su se u većini ovih organizacija formirala sportska društva i klubovi, čije su se sekcije uključile u registrovani sport i time onemogućile masovnije učešće radnika u fizičkoj kulturi.
U strukturi sportskih objekata ubedljivo su najbrojniji oni namenjeni za takmičarski sport i vrhunske sportiste. Svega dva odsto ukupne populacije u Subotici koristi ove objekte, što ozbiljno dovodi u pitanje opredeljenje Saveza komunista da se fizička kultura razvija na masovnoj osnovi.
Kada se pominju objekti namenjeni takmičarskom sportu, javljaju se tri ozbiljna problema: nerešen pravno-imovinski status, zatim problemi investicionog i tekućeg održavanja.
Najvredniji objekti: Gradski stadion, Hala sportova, zgrada Jadran, klizalište i igralište u Prvomajskoj ulici su vlasništvo Samoupravne interesne zajednice fizičke kulture i rekreacije.

Nedostatak amortizacije

Vrednost objekata, prema proceni iz 1980. godine, iznosi oko 700 miliona dinara.
Jedan od stalnih uzroka lošeg stanja sportskih objekata je i činjenica da se ne izdvajaju potrebna sredstva za amortizaciju. Prema procenjenoj vrednosti objekata od 700 miliona, računajući vek trajanja od 50 godina, uz stopu od dva odsto godišnje, amortizacija bi trebalo da iznosi 13,6 miliona dinara, čime bi se obezbedili materijalni preduslovi za dalji razvoj fizičke kulture.
U planu razvoja fizičke kulture za period 1981-1985. godine ova sredstva su planirana, ali pošto se ne izdvajaju, sigurno je da se srednjoročni plan razvoja fizičke kulture neće ostvariti. Baš kao ni neke značajne investicije:
-    izgradnja sportsko-rekreacionog centra pored Gradskog stadiona i nastavak izgradnje postojećeg u Dudovoj šumi u vrednosti od 30 miliona dinara,
-    gradnja Doma borilačkih sportova u vrednosti od 120. miliona,
-    gradnja sportsko-rekreacionih centara u mesnim zajednicama (Čantavir, Stari žednik, Đurđin, Hajdukovo, Kelebija, Mala Bosna, i drugim) u vrednosti od 70 miliona dinara,
-    učešće u finansiranju pet fiskulturnih sala pri školama sa dodatnom kvadraturom za sport, u vrednosti od 45 miliona,
-    pokrivanje klizališta vredno 42 miliona i
-    izgradnja bazena, pored postojećeg, ili pokrivanje sadašnjeg u Dudovoj šumi u vrednosti od 27 miliona dinara.
Kao prioritetni zadaci u realizaciji ovog srednjoročnog plana razvoja fizičke kulture naznačeni su: gradnja Doma borilačkih sportova (za boksere, rvače, džudiste, karatiste i mačevaoce), uvođenje grejanja u bazen, rekonstrukcija klizališta i Hale sportova. Ovi zadaci su se mogli realizovati samo uz veću stopu doprinosa za fizičku kulturu i u uslovima kada budu dozvoljene investicije u neprivredne objekte.
Od raspoloživih sredstava Samoupravne interesne zajednice fizičke kulture i rekreacije, na funkcionalne troškove sportskih objekata i lične dohotke zaposlenih izdvaja se više od 50 odsto, što znači da je nedovoljna masa sredstava kojom SIZ raspolaže.
Da bi se zadovoljili propisi strukovnih saveza u odgovarajućem stepenu takmičenja (da se, recimo, takmičenje mora održati u zatvorenom prostoru), subotički košarkaši i odbojkaši koriste školske sale.