Osvajači najviših trofeja

U svim posleratnim periodima stonoteniseri subotičkog Spartaka bili su barjaktari „novog talasa" u jugoslovenskom stonom tenisu. Ostavili su dubokog traga i u evropskom i svetskom stonom tenisu.
Stonoteniseri Subotice i Spartak imaju zbirku od blizu 3.000 trofeja i mnoga druga sportska priznanja.
Između ostalog, Spartak je osvajač i dva velika evropska trofeja: 1977. i 1980. godine osvojio je pehar Evropskog kupa sajamskih gradova.
Igrači Vilim Harangozo i Zoran Kalinić nosioci su titula svetskog prvaka u igri parova: 1954. godine igrali su žarko Dolinar (Zagreb) i Vilim Harangozo, a 1983. godine par Dragutin Šurbek (Zagreb) i Zoran Kalinić. To je, svakako, kuriozitet svoje vrste da u jednoj sportskoj disciplini igrački parovi iz dva ista grada budu svetski šampioni.
Takmičari Spartaka osvojili su i više titula ekipnih prvaka Jugoslavije. Muškarcima je to pošlo zarukom jedanaest, a ženama osam puta. Dodajmo još da su Vilim Harangozo, Josip Gabrić i Zoran Kalinić, stonoteniseri Spartaka, dobili status zaslužnih sportista Jugoslavije, kao i da je veći broj igrača ovog kluba dugi niz godina bio u sastavu jugoslovenske reprezentacije.

Topovi su još grmeli...

A, sve je, praktično, počelo u ranu zimu 1944. godine, dok su još u daljini grmele topovske granate, terajući fašističke horde sa teritorije naše zemlje. U nedelju, 24. decembra 1944. godine, u listu Radio vesti osvanuo je poziv omladini da prisustvuju egzibicionim nadmetanjima u ping-pongu, koja će se održati sutradan u prostorijama AFž-a. Nastupali su najbolji subotički igrači (kao reprezentacija USAOV-a Subotica) u sastavu: Vilim Harangozo, Margetić i Dulić. Igrali su protiv tima USAOV-a iz Novog Sada. Subotičani su porazili goste sa 5:0, a u istom sastavu odigrali su revanš u Novom Sadu, u februaru 1945. godine - nerešeno 2:2.
U arhivi stonoteniskog kluba iz tog perioda čitamo i sledeće redove: „Najživlji rad na omasovljenju od osnivanja, 21. aprila 1945. godine, bio je u prvih pet posleratnih sezona. U tom vremenskom intervalu odigrano je 500 utakmica, takmičari su osvojili 33 državna prvenstva, među prvima su prešli granicu reprezentujući jugoslovenski sport u inostranstvu, igrajući u Rumuniji, Austriji, Engleskoj, Čehoslovačkoj, Svedskoj, Francuskoj, Irskoj i drugim zemljama . . ."
Stonoteniski klub bio je jedan od prvih šest klubova - sekcija koji su formirani u okviru Fiskulturnog omladinskog sportskog društva Spartak i u njemu su ponikli mnogi istaknuti stonoteniseri. Kao celina, klub je najveći uspeh postigao 1948. godine: na šampionatu države u Zagrebu osvojio je sve titule prvaka i tako postao apsolutni prvak države i u ženskoj i u muškoj konkurenciji.
Gde, zapravo, leži tajna velikih uspeha stonotenisera Spartaka? Odgovor je, možda, banalan: u stalnom masovnom stručnom radu. Tibor Harangozo je, još 1945. godine, započeo taj masovni stručni rad sa mladima. Veliki odziv, ali i ogromno zalaganje stručnjaka, omogućili su da se u Spartaku izgradi svojevrsna -„subotička škola ping-ponga", kako se u to vreme zvao ovaj sport. Već te godine održavana su, čak, i kvartovska takmičenja na kojima su sudelovale stotine dečaka i devojčica. Iz te mase mladih igrača, upornim radom, usavršavani su oni - najtalentovaniji.
Slična takmičenja godinama su priređivana u Subotici, pa je tako stonoteniski klub Spartak stalno osvežavan novim mladim snagama. Među najboljim igračima bili su, u to vreme, Bajić i Gabrić, a medu igračicama Temunovićeva. Kasnije su ponikli: Vojislav Marković, Bela Mesaroš, Šoš, Kalinić, Matković, Gavrilović, Santo i drugi.
Subotica je još od 1946. godine bila domaćin ne samo prvenstava države, već i mnogih susreta sa velemajstorima celoloidne loptice, među kojima su najpoznatiji Barna, Šido, Ogimura i Lič. U novembru 1970. godine, održano je u subotičkoj Hali sportova 19. međunarodno prvenstvo Jugoslavije, na kojem su gostovali najbolji igrači Japana Ito i Hasegava.
Mesec dana kasnije, decembra 1970, u sali Narodnog pozorišta održan je prijateljski meč Jugoslavija-Kina u konkurenciji žena i muškaraca. Tada je subotička i jugoslovenska publika videla svetskog prvaka Čuan Ce Tunga i eksšampiona sveta Li Tu Junga, kao i svetsku prvakinju Li Li. U Kupu evropskih šampiona 1981. godine, kao i u Kupu sajamskih gradova Evrope 1977. godine, u Subotici su protiv Spartaka zaigrali i svetski stonoteniski prvaci Jonjer, Klampar i Gergelj (Vašutaš).

Majstori igre

Bilo da su nastupali u sastavu jugoslovenske reprezentacije ili da su branili boje Spartaka, subotički igrači braća Tibor i Vilim Harangozo, Roža, Gabrić, Marković, Mesaroš i Kalinić, kao i Temunovićeva, Čovićeva i Harmatova, jednako su privlačili publiku u zemlji i inostranstvu, jer su stalno prikazivali najkvalitetniji repertoar znanja i umešnosti, čime su oduševljavali gledaoce i stručnjake.
Krajem juna 1977. godine, u finalu 11. Kupa sajamskih gradova Evrope, „sudarili" su se Ganc-Mavag (Budimpešta) i subotički Spartak. U oštroj i dramatičnoj igri, posle petočasovnog nadmetanja, Mesaroš, Kalinić, Gavrilović i Feldi osvojili su veliku „evropsku salataru". Bio je to, do tada, najznačajniji klubski uspeh u istoriji subotičkog sporta. Prvi put je bio osvojen jedan evropski trofej, čime se nije mogao pohvaliti ni jedan jedini sportski kolektiv u Subotici. Međutim, u 14. finalu Kupa sajamskih gradova Evrope, 1980. godine u Solnoku (Mađarska), Subotičani su osetili i gorčinu poraza: nadigrali su ih stonoteniseri Vašutaša (Budimpešta) sa 1:5.
Pod zidinama Akropolja, u sunčanoj Atini 1981. godine, igrano je još jedno veliko evropsko finale: u 15. Kupu sajamskih gradova Evrope sastali su se Spartak i Sabriken (SR Nemačka), Kalinić, Mesaroš, Lučić i Gavrilović igrali su izvrsno i pobedom od 5:3 ponovo vratili vredni pehar u vitrine kluba.
U svoj dosadašnjoj 39. godišnjoj istoriji, Spartak je igrajući u muškoj konkurenciji I savezne lige bio prvak države jedanaest puta: 1946, 1948, 1949, 1951, 1952, 1953/54, 1954/55, 1977/78, 1978/79, 1980/81. i 1981/82. godine. U ženskoj konkurenciji osvojeno je osam šampionskih titula: 1946, 1947, 1948, 1949, 1950, 1951, 1952. i 1953/54. godine.
Stonoteniseri Spartaka igrali su u I saveznoj ligi još i sledećih godina: 1968. godine (V mesto), 1968/69. (VII), 1970/71. (V), 1976/77. (IV), 1979/80. (II), 1982/83. (III) i 1983/84. godine (III mesto).
Sudelovali su u Kupu Evropskih šampiona 1978, 1980, 1981. i 1982. godine, a u Kupu sajamskih gradova Evrope 1976, 1977, 1980, 1981. i 1982/83. godine.
Jugoslovenski reprezentativci bili su kod muškaraca: Tibor i Vilim Harangozo, Nandor Roža, Josip Gabrić, Vojislav Marković, Bela Mesaroš i Zoran Kalinić, a kod žena Margita Čović-Ica, Marica Vrzić-Temunović, Jelisaveta Pauk i Ana Harmat
Posle sjajne posleratne generacije, Spartak kasnije nije uspeo da obnovi kvalitetan rad ženske stonoteniske ekipe.
Prvu posleratnu titulu prvaka države Spartak je osvojio 1946. godine u sastavu: Tibor i Vilim Harangozo i Ivan Herman. žene su iste godine kao šampionke igrale u sastavu: Roža Futo, Marica Temunović, Margita-Ica Čović i Eržebet Pauk.

Dvojica izuzetnih

Pravi velemajstori stonog tenisa, svakako, su Vilim Harangozo i Zoran Kalinić. To su igrači koji su prošli celokupan, mukotrpan ali i lep, razvojni put od igranja u kategoriji „klinaca", do trona svetskih pobednika.
Obojicu ih je krasila skromnost u svakodnevnom životu, ali i vanredna radna energija, upornost, samodisciplina, maštovita igra, bez znatnijih oscilacija u kvalitetu. Mada potpuno posvećeni stonom tenisu, ni Vilim ni Zoran nisu zaboravili redovno školovanje, svesni da je sportska slava, ipak, varljiva i prolazna, te da se valja na vreme osposobiti i za kasniji životni poziv.
U celini gledano, slične osobine krase i brojne druge igrače stonoteniskog kluba. To je omogućavalo da se postižu vredni rezultati stonotenisera, iako se uvek radilo u veoma skromnim materijalnim i prostornim uslovima, uz mnogo samoodricanja igrača i trenera.
U Spartaku se, i danas, igra samo ,,na tri stola", kao što je bilo u vreme osnivanja ovog kluba.
Zasluge za novije uspehe kluba, svakako, pripadaju i savesnom profesionalnom treneru Todoru Rakiću, ali i brojnim entuzijastima i pomažućim članovima, koji na pravim amaterskim principima deluju u klubu.
Dodajmo da se u čast Vilima Harangoza, velikana subotičkog i jugoslovenskog sporta i fizičke kulture, svake godine održava memorijalni jugoslovenski turnir u stonom tenisu, čiji su domaćini naizmenično - sve naše republike i pokrajine.
Za izuzetne sportske rezultate, Stonoteniski klub Spartak proglašavan je najboljim sportskim kolektivom Subotice u tri maha - 1977, 1978. i 1981. godine.
Značajno društveno priznanje, vojvođansku sportsku nagradu Jovan Mikić-Spartak, klub je primio 1979. godine, u znak priznanja za rezultate postignute u domaćoj i međunarodnoj konkurenciji. Ujedno, i pojedini igrači dobili su dosad brojna visoka društveno-sportska priznanja Subotice, Vojvodine i Jugoslavije.
Zoran Kalinić bio je proglašen za prvog sportistu - juniora Subotice - 1975. i 1976. godine, a kao senior postao je najbolji sportista grada još četiri puta: 1979, 1980, 1982. i 1983. godine.
Najvišu vojvođansku sportsku nagradu primili su: trener Todor Rakić, Bela Mesaroš i u dva navrata Zoran Kalinić (1982. i 1983.).

žene i muškarci Stonoteniskog kluba Spartak na prvomajskoj paradi 1946. godine.
S leva na desno: J. Pauk, I. Čović, V. Harangozo, I. Herman, I. Kovač, J. Gabrić i I. Bajić

Vojislav Marković (levo) i Vilim Harangozo, reprezentativci, prvaci države,
učesnici šampionata Evrope i sveta

Dragutin Šurbek i Zoran Kalinić - 1983. - svetski asovi u igri parova

Ovako je počelo - juniori Spartaka 1968. bili su među najboljima u zemlji.
Stoje, s leva na desno: Z. Kalinić, I. Farago, R. Santo i A. Matković, sa trenerom T. Rakićem

Bela Mesaroš, reprezentativac, državni prvak